Liny dzielące tory basenu - wyposażenie pływalni

Wyposażenie sportowe pływalni obejmuje szerokie spektrum urządzeń, bez których trudno wyobrazić sobie trening pływacki dla wymagających zawodników. Szkoły pływackie na początku szkolenia adeptów nie mają wielkich wymagań co do infrastruktury basenowej. Sytuacja zmienia się diametralnie, gdzie dzieci/młodzież/mastersi zaczynają rywalizować na szczeblu wojewódzkim, krajowym, a nawet międzynarodowym.

Tory basenu pływackiego

Obecnie standardem w nowo realizowanych pływalniach staje się szerokość toru na poziomie 250 cm, początkowo zarezerwowana dla pływalni publicznych. Taka szerokość toru pozwala nie tylko na realizację zadań treningowych w warunkach zbliżonych do basenów „wyczynowych”, ale także zwiększa „pojemność” toru wynajmowanego komercyjnie szkołom i klientom indywidualnym, jako że prostsze staje się „mijanie”.

Istotnym elementem wpływającym na jakość użytkowania torów jest ich skuteczne odgrodzenie. Liny dzielące tory basenu, tzw. liny torowe powinny skutecznie tłumić fale z sąsiednich torów, w jak największym stopniu ograniczając ich dyspersję. Na rynku znajduje się wiele modeli i konstrukcji takich lin. Wariant ekonomiczny to przeważnie lina na sznurku polipropylenowym wyposażona w plastikowe elementy wypornościowe, tzw. „pływaki”. Tego typu liny najczęściej stosowane są wprawdzie jako liny oddzielające strefy kąpielisk, jednak z powodzeniem znajdują stosowanie na pływalniach o zacięciu rekreacyjnym. W pełni funkcjonalnym i spełniającym oczekiwania pływaków i szkół rozwiązaniem są liny torowe na lince stalowej z napinaczem, gdzie pływaki oraz krążki rozmieszczone są w dużym zagęszczeniu (wszelkie braki/luki wpływają na osłabienie skuteczności łamania fal), a wygenerowana siła naprężenia stalowej linki pozwala skutecznie „złamać” falę wody. Generalną zasadą i standardem w branży jest stosowanie średnicy krążków 4” (10 cm) dla basenów 25-metrowych oraz 6” (15 cm) dla niecek olimpijskich. Istotnym elementem wpływającym na jakość naciągu liny jest wyżej wymieniony napinacz. Istnieje tu kilka możliwych rozwiązań, od śruby rzymskiej, poprzez mechanizm napinający obsługiwany kluczem, aż po zaawansowane śruby rzymskie nowej generacji, które uzyskują bardzo wysokie współczynniki naprężenia (siła do 430 Nm), w których jednocześnie nie dochodzi do skręcania linki stalowej podczas napinania.  Na pytanie, który system wybrać, każdy musi odpowiedzieć sobie sam. Z doświadczenia doskonale spisuje się rozwiązanie oparte na opatentowanym napinaczu marki ANTI, ponieważ do napinania i luzowania nie potrzebujemy narzędzi. Jest to szczególnie istotne dla basenów olimpijskich wyposażonych w ściany grodziowe/pomosty pływające dzielące nieckę, ponieważ zmiana konfiguracji niecki przy pomocy specjalnych kluczy wiąże się z dużym nakładem czasu i pracy.

Przykład liny i opatentowanego napinacza do lin torowych marki ANTI w basenie z przelewem 4-stronnym
napinasz toru basenowego anti
1 – gniazdo zaczepu liny
2 – przedłużka 
3 – napinacz z hakiem mocującym 
4 – krążek 
5 – pływak 
6 – linka stalowa 
7 – mała podkładka 
8 – zapięcie z hakiem 

Kolorystyka lin torowych określona została przez światową organizację pływacką FINA bardzo precyzyjnie dla basenów olimpijskich 10-torowych (podyktowane głównie wymogami realizatorów telewizyjnych), jednak także niecki 25-metrowe powinny siadać odpowiednio skonfigurowane kolorystycznie liny. Zgodnie z przepisami każde pierwsze/ostatnie 5 metrów liny torowej winno być wykonane w kolorze czerwonym, następnie sekcjami np. biały/niebieski. Liny winny posiadać widoczne (np. opatrzone żółtymi krążkami) oznaczenie na 15 metrze z każdej strony (oznaczenie liny falstartowej) oraz mogą dla ułatwienia pracy trenera być wyposażone w takie same oznaczenia w połowie długości. 
Mocowanie lin odbywa się w zależności od rodzaju niecki za pomocą osadzonych w ścianach gniazd (niecki z murkiem oporowym) lub tulei z wsuwanymi w nie trzpieniami. Taki sam typ mocowań (tuleje z trzpieniami) stosuje się także dla lin mocujących boisko od piłki wodnej.



Wśród pozostałych akcesoriów dla lin torowych wymienić należy stające się standardem oznaczenia torów w postaci tabliczek, pomoc do wyciągania lin torowych (pozwala ograniczyć do minimum uszkodzenia mechaniczne przy wyciąganiu lin z wody), czy popularne systemy przechowywania. Te ostatnie stanowią dość szeroką grupę rozwiązań, jako że liny torowe jako element wyposażenia posiadający określony gabaryt muszą być w odpowiedni sposób przechowywane. Najpopularniejszym rozwiązaniem są tu wózki do przechowywania lin torowych. Często projektanci wespół z użytkownikami ze względu na ograniczone miejsce magazynowe w obrębie niecki decydują się na zastosowanie systemów przechowywania podposadzkowego. Wtedy pod niecką przechowywane mogą być takie liny w specjalnych skrzyniach transportowych czy workach podwieszonych pod sufitem podbasenia.